Aktualności

Panie Dyrektorze, czym powinien kierować się gimnazjalista wybierając szkołę przygotowującą go do zawodu?

Po pierwsze dobrą kadrą nauczycielską,  po drugie – tradycjami, na których bardzo mocno buduje się współczesną codzienność, a po trzecie - wskaźnikiem EWD, który mierzy wkład szkoły w wyniki nauczania.  Nasza szkoła niewątpliwie ma kompetentnych nauczycieli,  długą,  bo 104-letnią tradycję i dodatni wskaźnik EWD. Możemy pochwalić się zarówno dobrymi wynikami z egzaminów maturalnych, których zdawalność wynosi 85 procent, oraz wynikami z egzaminów zawodowych zdawanych na poziomie od 75 proc. do 100 proc. Osiągamy rezultaty najlepsze w Małopolsce i jedne z najwyższych w kraju. Dodatkowym argumentem potwierdzającym jakość placówki, jest uzyskanie tytułu Brązowej Szkoły, co oznacza, że mieścimy się wśród 250 najlepszych krajowych placówek technicznych. O wysokim poziomie kształcenia zawodowego świadczy też Olimpiada Wiedzy o Żywieniu i Żywności, w której uczniowie naszej szkoły co roku są albo w gronie laureatów, albo finalistów.  W tym roku  nasz uczeń uplasował się na drugim miejscu.

Czy do Państwa szkoły trafiają tylko osoby mające predyspozycje do tego, by związać swe życie zawodowe z gastronomią?

Kompetencje zawodowe powinny być najważniejsze. Uczniowie decydując się na daną szkołę, powinni wiedzieć, jaki zawód chcieliby wykonywać w przyszłości i czy do niego się nadają. Ale tak nie jest. Według danych Wojewódzkiego Urzędu Pracy, o wyborze szkoły ponadgimnazjalnej decyduje najczęściej jej bliskość od miejsca zamieszkania, a dopiero potem opinia i czynnik kompetencji zawodowych.

Dlaczego kompetencje zawodowe spychane są na margines?

Powód jest prosty. Nie mamy profesjonalnego doradztwa zawodowego w szkołach. Przykro mi to mówić ale nauczyciele, których zadaniem jest podpowiadanie gimnazjalistom wyboru konkretnych profesji,  nie znają specyfiki poszczególnych zawodów i siłą rzeczy problem tworzy się już na poziomie gimnazjum. Jestem pewien, że gdyby do polskich placówek oświatowych przychodzili specjaliści lub rodzice, którzy pracują w konkretnych zawodach i opowiadali, na czym polega ich praca, to dziecko dostawałoby zamiast teorii,  wiele praktycznych informacji i wskazówek.

Czy dyrektorzy gimnazjów organizują w swoich szkołach spotkania, na których mogłyby się promować szkoły techniczne?

Tak, ale nie można organizować w gimnazjach spotkań na zasadach takich jak z liceami, bo funkcjonowanie szkół technicznych trzeba pokazać w działaniu a nie poprzez ulotki. W ostatnich latach do naszej placówki nie było żadnej zorganizowanej wizyty uczniów, choć od lat mamy dni otwarte. Żeby więc pokazywać się gimnazjalistom, uczestniczymy w różnych działaniach promujących szkolnictwo zawodowe,  choćby na „Festiwalu Zawodów”. A czy nie lepiej byłoby, gdyby doradca zawodowy wraz z uczniami przybył do konkretnej szkoły, by zobaczyć jak ona funkcjonuje, jak wyglądają lekcje i zajęcia zawodowe?

Nauczyciel, który doradza gimnazjalistom, powinien znać ich zainteresowania i predyspozycje zawodowe. To pomogłoby obrać uczniom właściwą ścieżkę edukacyjną.

Uczniowie już na poziomie drugiej klasy szkoły gimnazjalnej powinny być monitorowani i też winny już być znane ich kluczowe kompetencje. Dzięki temu szkoła mogłaby podpowiedzieć rodzicom, w jakim kierunku dziecko powinno pójść. Niestety rzeczywistość wygląda inaczej i większość uczniów nie ma pojęcia, co będzie robić po ukończeniu gimnazjum.
Szkoły techniczne są od kilku lat modernizowane.  Dostosowują swe programy do rynku pracy i wymogów pracodawców.

Czy „Szkoła z Siennej” oferuje dobry system kształcenia zawodowego?

W technikum uczą się przyszli kelnerzy, technicy żywienia i usług gastronomicznych, w zasadniczej szkole zawodowej - kucharze. Mamy profesjonalną kadrę i bazę do zajęć praktycznych - w postaci dwóch restauracji. Nasz przypadek jest rzadkością, ponieważ mało jest w naszym kraju szkół gastronomicznych posiadających własny warsztat, gdzie uczniowie poznają tajniki kuchni, uczą się relacji z klientami,  a także dowiadują się, jak obsługiwać kasę fiskalną.  Ponadto uczniowie mają zajęcia w najlepszych krakowskich restauracjach i hotelach. Bierzemy także udział w programach unijnych, na przykład w projekcie urzędu marszałkowskiego „ Modernizacja kształcenia zawodowego  w Małopolsce’’. Dzięki temu organizujemy kursy barmańskie, baristyczne oraz gastronomiczne przewidziane dla uczniów wszystkich krakowskich  szkół gastronomicznych i hotelarskich. Wszystko po to, by nasi absolwenci wchodząc na rynek pracy, posiadali dodatkowe kompetencje zawodowe.

„Szkoła z Siennej” to znana w Krakowie marka…

Zgadza się. Nasi absolwenci to mistrzowie w swym fachu, którzy pracowali i dziś pracują w najlepszych krakowskich restauracjach. Szefowie kuchni hotelu Sheraton, Qubus w restauracjach Hawełka i Cyrano de Bergerac, czy Restauracji pod Baranem - to dobra wizytówka naszej szkoły. „Szkoła z Siennej” istnieje już 104 lata. W dokumentach znajdujących  się w zasobach naszej biblioteki, są podania wielu rektorów krakowskich uczelni o przyznanie miejsc w naszej stołówce przy ulicy Siennej schorowanym profesorom , którzy musieli odżywiać się dietetycznie.  Stołówka w minionym wieku uchodziła za najlepszą w Krakowie, bowiem na talerzach serwowano dania z takich produktów, których zdobywanie graniczyło z cudem.

A jak teraz gotują uczniowie najstarszego krakowskiego „gastronomika”?

Radzą sobie całkiem nieźle. Menu w naszych restauracjach zmieniane jest raz w miesiącu i są w nim  typowo polskie potrawy, ale też dania kuchni świata. Uczniowie pieką też smaczne ciasta, choćby „ciasteczka wyśmienite”, czyli szkolny produkt tradycyjny wpisany na listę przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Te wypieki mają już kilkudziesięcioletnią historię udokumentowaną wzmiankami w szkolnych kronikach pisanych w latach pięćdziesiątych. Dziś można się nimi delektować w niejednym krakowskim domu. Zapraszamy do restauracji „Szkoły z Siennej”.

Fot. Wiesław Majka UMK